Uitnodiging voor 5 april 2010
Uitnodiging bijeenkomst 5 april (tweede paasdag)
in de Geertekerk, Geertekerkhof 23, 3511 XC te Utrecht.
Tijd: van 10:30 tot 16:00. (binnenloop en koffie vanaf 10:00 uur)
Hierbij nodigen wij alle mannen uit die in hun jeugd te maken hebben gehad met seksueel misbruik binnen de Rooms Katholieke Kerk, te komen vertellen wat ze hebben meegemaakt.
We zoeken vijftig mannen die iets willen zeggen.
Ook partners en andere betrokkenen zijn welkom.
De tijd is rijp, het lijkt nu of nooit te zijn.
De steeds weer opdoemende verhalen over seksueel misbruik in de RKK van over de hele wereld lijken Nederland nu echt iets te doen.
Op onze tienjarige website www.seksueelmisbruik.info zijn de laatste weken meer reacties en verhalen geschreven dan eerder daarvoor. In de media zijn ook vele onthullingen gedaan en getuigenissen afgelegd.
We organiseren op maandag 5 april een bijeenkomst in Utrecht omdat het nu de tijd is om schoon schip te maken. De bijeenkomst is bedoeld om gelegenheid alle ervaringen met elkaar te verbinden en het eenzame aspect van seksueel misbruik te doorbreken. Door het maken van verbindingen zal duidelijk worden welke impact seksueel misbruik kan hebben in een leven en hoeveel schade erdoor gemaakt is.
Elke man krijgt drie minuten de gelegenheid om voor de microfoon te vertellen wat er in het verleden heeft plaatsgevonden. We willen zo een ketting van verhalen maken die indruk maakt en de waarde en aandacht krijgt die het verdient.
Het deelnemen aan deze dag kan een belangrijke stap zijn in het verwerkingsproces en /of het kan bijdragen het misbruik een plek te geven in je leven.
Deze dag is niet bedoeld om claims of aanklachten naar de Katholieke Kerk te formuleren. Wel is er in het programma gelegenheid om elkaar te ontmoeten en indien gewenst, vervolg activiteiten af te spreken.
Geef je op via dit formulier
Organisatie gebeurt door de Stichting Mannenhulpverlening na Seksueelmisbruik. De onafhankelijke, slapende stichting is wakker geworden om dit te organiseren. Bestuur: Ton Leerschool (ondernemer), Mathieu Wakim (jurist), Peter John Schouten (psychotherapist), Wil van de Coer (lichaamsgericht-therapeut), Ron Broere (ict-ondernemer)
“bijeenkomst is mede mogelijk gemaakt door de Remonstrantse Gemeente Utrecht, die haar kerkruimte hiervoor beschikbaar stelt”.
het is leuk dat alle mannen 3 minuten de tijd krijgen voor hun verhaal, maar als ik het leven van mijn vader zo zie en wat er met hem gebeurd is , dan denk ik niet dat hij voor een publiek durft te spreken en zeker niet met zijn katholieke geloof waarin duidelijk werd verteld dat als je een probleem hebt dit voor al niet aan andere mensen te laten merken.
alle jaren die hij in zijn jeugd is misbruikt op het internaat , heeft er naar mijn idee voor gezorgd dat ik mijn vader vanaf mijn 12de jaar ben kwijt geraakt aan vele psychische problemen en zelfs nu 22 jaar later is mijn vader niet in staat om te spreken voor een groot publiek en is mijn vader nooit kunnen worden wat er misschien wel van hem had kunnen worden zonder de ziekelijke praktijken die zich in het internaat hebben voor gedaan, en dit heeft ook grote gevolgen voor mijn vader en mij gehad in de familiesfeer
Katholieke kerk , dank u wel
Dit is HET moment!
Drie minuten lijkt kort, maar voor slachtoffers zijn dit een heleboel emotionele seconden om dingen uit te spreken.
Een paar woorden zijn genoeg; hiermee zal het zieke gedragspatroon van de kerk op dit vlak nog duidelijker worden. Het zal de eenzaamheid te lijf gaan; het gevoel van ‘ik ben niet de enige, ik sta niet alleen’ kan slachtoffers heel veel kracht geven. En daarmee het misbruikverleden beter de baas te kunnen zijn.
Dit is een mogelijkheid om een kettingreactie op te wekken zodat vele slachtoffers hun zwijgen en schaamte kunnen doorbreken.
Dit initiatief is ‘een cadeau’ voor iedereen die nog worstelt met het kerkelijk misbruik; pak het met beide handen aan! Het kan je je een deel van jezelf (kracht) teruggeven!
De eerste keer dat ik op TV mijn verhaal vertelde, had ik maar 5 minuten. Het heeft mij 3 uur gekost om te leren hoe ik in een korte tijd moest vertellen wat mij gebeurd was. Wanneer je NU 3 minuten krijgt is dat JOUW kans om je verhaal te vertellen: je bent helaas niet de enige… maar er zullen er honderden en misschien wel duizenden mannen zijn die hun verhaal willen vertellen. Laten ALLE mannen deze NU grijpen en terug nemen wat wij jaren geleden zijn kwijtgeraakt: RESPECT.
heel goed initiatief, ik probeer ook te komen
Ik heb bu al veel berichten gelezen, maar mijn ervaring wou ik ook even kwijt .
Ik was naar aanleiding van de drukke werkzaamheden van beide ouders en moeilijkheden in de prive sfeer, samen met mijn broer naar het st joseph huis in s”Hertogenbosh gebrachht om daar onze lagere school en lts te gaam afmaken.
We verbleven intern dus bijna geen weekenden naar huis.
Ik was al vrij vroeg een interesant object voor de broeder overste.
En werd door hem ook meteen na ongeveer 2 maanden voelen wrijven aaien etc, meegenomen naar zijn kantoor waar de eerste sexule handelingen zich voordeden.
Dit betrof handelingen zoals hem bevredigen op alle diverse manieren.
Daar dit steeds verder ging zal ik dat stukje overslaan en verdergaan nadat ik als misdinaar en lid van de harmonie glorieux.
Doordat ik lid was van het kwan ik op plaatsen in de wereld waar ik nooit geweest was zoals parijs etc zo ik was een gelukkig persoon op die momenten.
Maar de andere kant was dat er meer private plaatsen waren nu waar ze hun praktyken met de kinderen konden uitvoeren.
Toen kwam de grootste verandering in mijn leven doordat er een nieuwe overste kwam in het tehuis broeder edward was zijn naam.
Ik werd meteen van de ene overste als zijnde zijn liefje ,overgegeven naar de nieuwe overste Ook mijn beide andere jongens die bij de overste hoorde maar maar in mindere maten werden gebruikt.
Deze overste had een hoge functie in heilloo een ander huis van broeders maar geen kinderen.
Daar ging hij sommige weekenden naar toe en alleen broeder kok (arminus ) zijn kinderen overste en wij
In zijn grote kamer met bureau hebben wij vele uren doorgebracht met alleen een onderbroekje aan en op onze knieen, soms zelfs aan een riem als een huisdier.
Deze overste was de tegenstelling van de anderste overste , die ons wel gebruikte maar met de zachte toonaard.
Deze nieuwe was hard en hield ervan ons meer als slaven dan als liefjes te behandelen.
Hier in dit huis in heillo werden we meerdere keren per dag verkracht.
En nooit zeggen wat er gebeurde want dan !!
de andere keren in het tehuis was meestal s avonds toen we bij de hogere groepen hoorde ,we hadden toen een klein eigen slaapkamertje.
De rest werd ons aangedaan in een villa in helvoirt wat een weekend huis van het st joseph huis was en waar elke week een group naar toe ging met hunn broeders .
En waar we seeds bezoek kregen van u raad het all die met ons de bossen n gingen.
Ook was er elk jaar een kamp some in sheerenberg andere keer ergens anders, waar we uit de tent werden gehaald omdat we evemn moesten helpen etc jaja helpen
Ik heb nooit een echte relatie gehad steeds 3 maal was ik dacht het erg gelukkig dan werd een kind geboren en het was over met me, klapte compleet dicht en kon het niet meer aan.
Ik heb daardooor drie kinderen by 3 vrouwen en nooit meer gezien.
Mijn sociaal leven is er niet zit aan de computer meestal en game wat.
Hulp en recht heb ik in 2000 en 2005 benaderd en overal heengegaan doordat ik dan het gevoel had iets te doen .
Maar het enige wat ze me vertelden was de meeste zijn heel oud en sommige dood we kunnen niets voor u doen.
En daarom heb ik er nu ook heel weinig vertrouwen in als ik eerlijk ben.
Veel mensen zullen zich ook niet aanmelden omdat het waarschijnlijk verjaard is of er geen vertrouwen meer in hebben.
Ik hoop dat al mijn mede slachtoffers goed terecht zijn gekomen, en wens ze het best uit heel mijn hart.
bidden ben ik wel een beetje afgeleerd, dus wens ik het u
groetjes wil
Ook ik ben misbruikt; in de jaren ’59-’62 op seminarie Nebo te Nijmegen. Seksueel, (o.a. betast, door broeder en pater), maar meer traumatiserend was voor mij het machtsmisbruik van de directeur. Hij dwong mij onder mijn naam een brief te schrijven naar mijn ouders over welk een rotjongen ik wel niet was. Ik schreef erbij dat ik dat van hem moest schrijven. dat mocht niet en het moest over.
Inmiddels heb ik een leven achter me; met last van deze trauma’s. Het bracht me ook in therapie; inmiddels ben ik zelf lichaamsgericht psychotherapeut (met nascholing in relatietherapie, systeemopstellingen en traumatherapie).
Ik wil eventueel maandag wel komen, maar veel is mij onduidelijk. Wie zijn jullie? Binnen of buiten de RK-kerk? Stichting? Waar staan de doelstellingen?
Want binnen de RK-kerk doe ik niets meer (behalve via Hulp & Recht naar Deetman c.s.).
De R.K.-kerk beschouw ik namelijk op goede gronden als een criminele organisatie.
Daar heb ik organisatorische, juridische én moreel-ethische argumenten voor.
Overigens ben ik niet van (ver)oordelen, niet van schuld en boete (juist dat maakt de kerk tot wat ze is). En dus ook niet voor vergeven (wie ben ik, dat ik dat zou kunnen?) en/of excuses (wat zegt dat?). Wel denk ik dat dit soort rekeningen vereffend dienen te worden.
Ofwel: de R.K.-club hoort zijn verantwoordelijkheid te erkennen; naar ons, de slachtoffers, maar ook naar zichzelf!
Graag antwoord op mijn vraag over uw identiteit. Die is onduidelijk; op uw site, maar ook vanmorgen op de radio.
Namasté
Jos de Groot
Hallo. Ook ik, man van 63 jaar, ben seksueel misbruikt in koloniehuis St. Egbert, Schiermonikoog. Ik weet zeker dat mijn leven anders verlopen zou zijn zonder die ervaring. Zelfs mijn vrouw weet niets van die periode, dus van die racties, van sommigen; “Komen ze daar nu pas mee”, die begrijpen niet wat dat voor een impact heeft op je leven!
Ik juich je initiatief erg toe, maar tot mijn spijt kan ik a.s. maandag niet in Utrecht aanwezig zijn ivm ziekte van mijn partner. Hopelijk organiseer je ooit nog iets. Ik heb wel een gedichtje gemaakt over mijn periode nadat ik msbruikt ben tot heden. Wil je dit wel toesturen. Graag verneem ik. Ik wens iedereen een goede en geslaagde dag toe.
Ik ben misbruikt door fraters in een RK internaat in Borculo. Ik heb mede door deze ervaringen een persoonlijkheids stoornis en ben niet in staat persoonlijk aanwezig te zijn. Ik vind het jammer maar ik kan het niet opbrengen. Graag zou ik ook het structurele misbruik onder de jongens zelf onder de aandacht willen brengen. Daar is weinig aandacht voor maar vormt ook een groot deel van mijn problematiek. Ik wens alle deelnemers iig een troostrijke dag.
Als ik lees wat er de laatste tijd zoal naar buiten komt, kan ik niet anders dan concluderen dat de katholieke kerk, zeker in de laatste helft van de twintigste eeuw, een criminele organisatie is geweest die gericht was op het misbruik van minderjarigen en jong-volwassenen. En terwijl je bij sommige priesters nog het idee hebt van: zij nooit, kom je er niet veel later achter dat zij hun handjes en andere lichaamsdelen niet thuis hebben kunnen laten. De laatste aanwinst: Jo Gijsen, aartsconservatief, orthodox in de leer, een intellectueel, kortom: de laatste van wie je het zou verwachten. Maar ik kijk nergens meer van op. Een ding weet ik zeker, als de banneling uit Reykjavik zich in Nederland meldt zal ik persoonlijk – want ik heet hem min of meer persoonlijk te kennen – een pak op z’n donder geven van heb ik jou daar. En laat dat wijf dat zich zijn zuster noemt de aantijgingen maar ontkennen: inmiddels weet de Nederlander, de Belg en de IJslander wel beter. Zet dat tuig tegen de muur!
Laat nu eerst eens de bewijzen komen voor je zo reageerd.