Uitzending Netwerk: Seksueel Misbruik in de RK-Kerk
uitzending donderdag 27 september 2007
Seksueel misbruik in de Rooms Katholieke Kerk
Seksueel misbruik door priesters en monniken. Hoe vaak het gebeurt, weet niemand. Na schandalen met pedofiele priesters in Amerika, Ierland en Duitsland is wereldwijd grote ophef ontstaan over dit onderwerp. Maar hoe is de situatie in Nederland? Netwerk ging op onderzoek uit en praat met slachtoffers, daders en therapeuten.
Een wereldwijd probleem
De afgelopen jaren is er veel te doen geweest over seksueel misbruik binnen de Rooms Katholieke Kerk. Vooral in de Verenigde Staten en Ierland. Hier kwam aan het licht dat seksueel misbruik al decennia lang op grote schaal voorkwam en dat hoge functionarissen binnen de kerk dit al die tijd verdoezeld hebben. Priesters ontliepen vervolging doordat ze steeds werden overgeplaatst. Twee weken geleden werd bekend dat in Duitsland een reeds veroordeelde priester weer aan het werk ging en hierbij opnieuw tegen de lamp liep.
Schikkingen
Hoewel veel misbruikzaken inmiddels verjaard zijn, heeft de Rooms Katholieke Kerk veel geld aan schadevergoedingen uit moeten geven. In de VS werd de afgelopen jaren ruim 1,1 miljard dollar (ruim 800 miljoen euro) aan schadevergoedingen uitgegeven, met als gevolg dat diverse bisdommen een faillissement moesten aanvragen. Ook in Ierland loopt het bedrag aan schadevergoedingen in de miljoenen.
Paus veroordeelt seksueel misbruik
De katholieke kerk is ernstig in verlegenheid gebracht door deze schandalen. Op 28 oktober 2006 veroordeelde Paus Benedictus XVI het seksueel misbruik van kinderen door katholieke priesters. Hij stelde hierbij dat de katholieke kerk alles in het werk moet stellen om herhaling te voorkomen en om het vertrouwen in de kerk te herstellen.
In de uitzending
Al deze onthullingen in de rest van de wereld roepen vragen op over de situatie in Nederland: Welke (morele) verantwoordelijkheid neemt de kerk inzake seksueel misbruik? Worden daders gestraft? Hoe beschermt de kerk zijn volgelingen tegen herhaling? Krijgen slachtoffers erkenning? Netwerk ging op zoek naar antwoorden op deze vragen.
netwerk gemist? de uitzending is nog te zien
op http://www.netwerk.tv!
Ik ben een internaatsgenoot van Ton Leerschool in dezelfde periode als Ton.
Ook ik ben in mijn jongen jaren door Pater Wouters op het internaat Eymard Ville in Stevensbeek meermaals benaderd.
Als mijn informatie of dergelijke een bijdrage kan leveren ben ik bereid dit te doen.
Ook ik heb een lange periode in Eymard Ville gezeten. Ik ben wat feiten kwijt door een paar tia’s maar ik dacht dat we met een groepje van ong 10 personen het laatste internaat jaar van Eymard Ville hebben meegemaakt.
Ik heb een overvloed aan gebeurtenissen daar nooit kunnen beschrijven in mijn autobiografie die ik heb laten uitbrengen. De laatste jaren heb ik steeds meer behoefte gekregen om het alsnog te gaan doen. Er zijn daar heel wat dingen gebeurd die nooit zijn uitgesproken, welke wel door de leiding bekend zijn geweest. Ik heb een paar jaar geleden een herbeleving gehad, met ook dezelfde lichamelijke klachten die ik in die tijd heb ervaren. Tot het bloeden wat langs de benen naar beneden liep, waar je dan stiekem met je broek naar het grote waslokaal ging het te wassen. Er is mij veel onrecht aangedaan door diverse leiders, zowel geestelijke als leiding van buiten het klooster. Ik heb het idee dat jullie veel eerder dan ik daar heb verbleven. Broeder Leonardus is gewoon Leo Kappé geworden die getrouwd is met juf Magriet, leidster tijdens mijn verblijf. De huwelijk heb ik nog meegemaakt. Naar ik weet is Leo al een aantal jaren dood. Althans dat heb ik achteraf gehoord. Zijn familie woont in deze omgeving.
Ik ben ook bereid wat meer info te geven, maar liever niet via een site, omdat ik nog steeds angstig ben voor enkele mensen uit die periode.
Ha Ton (en de man die zich Johan wilde noemen)
Alle waardering en diep respect dat je mond open bent gaan doen, de keuze hebt gemaakt om naar een therapeut te gaan, je mond bij Hulp en Recht open bent gaan doen, en zelfs dus nu in Netwerk. Ik denk dat ik je traject ken, en op grond daarvan ook weet dat ieder van die keuzes je iedere keer weer waarschijnlijk erg veel moed zal hebben gekost. (Dat hoop ik tenminste wel voor je !)
Dat zefde natuurlijk voor de man die zich Johan liet noemen en hier vast ook wel eens leest (zal lezen)!
Behalve mijn waardering en diep respect ook mijn dank: jullie keuzes zijn ook voor anderen van belang. Daarmee ook voor mij.
Ook ik werd -als meisje – geconfronteerd met (kerkelijk) (seksueel) misbruik c.q. is er in mijn jeugd seksueel grenoverschrijdend gedrag door kerkelijk functionarissen tov mij gepleegd in een internaats situatie. Een RK kinderbeschermingsinternaat, olv vrouwen dus, zusters. Ook ik heb geprobeerd gebruik te maken van de mogelijkheden van de Hulp en Recht procedure. En ook ik heb mijn ervaringen daardoor met “het ontmoedigingsbeleid” en de dammage control, zoals Peter Nissen dat betitelde.
Ik heb mijn procedure 2 maal opnieuw gestart.
De 2e maal -nu bijna een jaar geleden – heb ik zelf opgegeven, ik kon het niet (meer). En daar ben ik – voor mijn persoontje zeker niet rouwig om ook!
Ik gaf op na de -hele goede!! contacten – met mijn canoniek juridisch medewerker. Zij is degene die mijn ervaring als klaagschrift zou vertalen. In de uitzending werd niet duidelijk of dit ook bij jou het geval was: zij is degene die mijn ervaringen als klaagschrift zou vertalen.) Ik gaf op om een aantal redenen. Waaronder de het feit dat de keuzes binnen de procedure wat mij betreft niet deugden, wat mij betreft niet klopten en daarmee mijn integriteit aantastte. Ik ben daarbij zondermeer opnieuw slachtoffer geworden van die confrontatie, zoals ook jij, Ton, dat werd en je tot je keuzes bij de spoorweg leidde, al lagen ze bij mij anders.
Desalniettemin: het waren mijn keuzes, mogelijk gemaakt door dat instituut Kerk. En nu niet als afhankelijk en onmachtig kind.
Ik werd misbruik in mijn jeugd, als volwassen vrouw die de klacht indiende had ik andere keuzemogelijkheden dan afhankelijk te zijn ook van die Kerkelijke procedures.
Hoewel ik zeer veel kritiek heb op de procedures van Hulp en Recht, naar mijn stellige overtuiging en aantoonbare feiten is er inderdaad bij een deel van de betrokkenen sprake van damage control en dat niet alleen bij of vanuit Hulp en Recht zelf, maar zeker ook rondom dat Hulp en Recht, vind ik desalniettemin dat er in de uitzending, en ook hier op deze website door je peut, onheus en veel te simplistisch over Hulp en Recht wordt gesproken.
Ik vind dat jammer, (en waar dat gebeurt door een therapeut eigenlijk ook wel kwalijk ook.)
Ik denk dat Hulp en Recht voor slachtoffers -en zeker voor jeugdslachtoffers – een erg belangrijk en constructief instrument kan zijn.
Maar bovenal voor de RKK erg belangrijk kan zijn. Er is nog zoveel onkunde en gebrek aan kennis, waardoor slachtoffers nog steeds geschaad (kunnen) worden, of zelfs opnieuw slachtoffer kunnen worden, maar vooral: er is kennis en inzicht nodig wil je een zinnig antwoord kunnen geven op kerkelijk seksueel misbruik. (ik geloof er geen meter van dat je het stoppen kunt dus, wel dat er met die realiteit anders omgegaan kan en moet worden). Daar maakt Kerk en Recht deel van uit.
Daar was het voor nu maar even. Ton voor jou en Johan heel veel moed gewenst in je volgende stappen. Ook zo’n uitzending zal je niet in je kouwe kleren zijn gaan zitten.
Ook heel veel moed gewenst natuurlijk aan alle andere jeugdslachtoffers en in het bijzonder die van kerkelijk seksueel misbruik. Bedankt jullie allemaal voor het open doen van jullie mond.
Ik hoop dat je me verstaan kunt wanneer ik zeer gemeend zeg: hebben je kinderen effe mazzel met een vader met al je ervaringen!
Natuurlijk ook naar Peter John Schouten, het is plezierig en waardevol je te kunnen lezen en te kunnen over- en herkouwen en je eigen meningen te kunnen vinden.
Ook daar is in jouw positie moed voor nodig. Bedankt daarvoor dus. We hoeven het tenslotte niet eens te zijn, slechts onze eigen posities te weten 🙂 En het is wel leuk daarover nu tov een peut te kunnen grijnzen, eigenlijk. 🙂
Hartelijke groet.
PS Nogal idioot hu, dat de onderdrukte positie van vrouwen in die RKK er zelfs toe leidt dat waar er gesproken wordt over kerkelijk seksueel misbruik in die rooms katholieke kerk er net gedaan wordt alsof dat alleen maar gaat over jongetjes en mannen.
Zonder daarbij overigens te twijfelen aan de zin van je bezig houden met jongens/mannen misbruik. Maar wat hier ergens op deze site staat, dat er al meerdere mogelijkheden voor meisjes/vrouwen en kerkelijk seksueel misbruik zou zijn, dat is volgens mij falikante nonsens en een gebrek aan kennis van dat thema en de oorzaken van dat misbruik, zeker binnen internaatsverband!
Ik kom toevallig op dit blog, had die uitzending ook niet gezien en sta perplex van deze verschrikkelijke ervaringen. Ik zat ook op een jaartje op dat internaat, was in die tijd bevriend met Ivo maar heb er nooit iets van gemerkt, maar dan ook helemaal niets. Ik vond die paters en broeders wel wat minder stabiel dan de Jesuiten waar ik daarvoor op internaat was geweest maar dit, nee, dat is geheel aan mij voorbij gegaan. De reactie van Wil vind ik buitengewoon dapper maar het is verschrikkelijk dat een kind deze traumatische ervaringen opdoet door mensen aan wiens zorg en toezicht ze zijn toevertrouwd. Misschien is dit aan mij voorbijgegaan doordat ik elke dag met de bus van het internaat naar het Boschveldcollege in Venray moest. Ik wens Wil in ieder geval veel sterkte en ik hoop dat anderen zich door hem zullen laten motiveren om ook met deze misstanden naar buiten te treden, schandalig!
Ben benieuwd wanneer in navolging van de Duitse Rooms Katholieke kerk er in Nederland ook een meldpunt komt.
Ben zelf in de jaren 60 als jongetje misbruikt. Was toentertijd in ’s Heerenberg op een juvenaat. Het was algemeen bekend dat iedere pater een aantal jongetjes had die op bezoek kwamen. Tijdens mijn twee jaar dat ik er was, is er ‘een grote schoonmaak’ geweest door de prior van het klooster.
IK ben benaderd door een zekere heer Dohmen van NRC (?) die wat research had gedaan over die periode. Vond het toen wat moeilijk om de desbetreffende pater aan de schandpaal te nagelen.
Vind wel dat er ook in Nederland recht gedaan moet worden aan de slachtoffers van misbruik.
Ken ook meisjes die in kloosters werden misbruikt door nonnen.
Wil graag in contact komen met Janne Geraets, zijn ervaring in Huize Don Rua lijkt wel heel erg op mijn belevenissen.Ik was student in de periode 1965 – 1966
In de periode 1964/1969 in s-heerenberg geweest.
Door diverse paters en medebroeders sexueel gebruikt,
ook in de kontakten daarna als oud-leerling.
Hallo F. Verhallen
Ik heb een lijst van oud leerlingen. Jij staat daar ook op. Ik vind het erg goed van je dat jij op deze wijze durft aan te geven dat je misbruikt bent. Dit opschrijven op deze site zal je heel veel moeite en strijd gekost hebben. Maar ik denk dat het een (noodzakelijk) begin is om verder te komen. Nu heb je de durf getoond om voor jezelf op te komen en dit alles wereldkundig te maken. Dat is een geweldige en moedige manier om voor je zelf te tonen dat jij het waard bent om erkend te worden zoals je bent: kwetsbaar n eenzaam.
Als je de moed hebt kun je misschien schrijven hoe het mogelijk dat je zelfs als oud-leerling nog seksueel benaderd bent. Alles wat je noteert is namelijk weer een steun voor anderen om hun verhaal te vertellen. En jij bent zo belangrijk dat je je pijn en verdriet gewoon mag uiten. Jij bent als kind misbruikt en mocht er voor de paters en broeders alleen als speeltje zijn. Dat is schandelijk!!!!!
Doordat je van je af schrijft, kan de wereld zich een beeld vormen van hoe kinderen op een onbeschofte manier geterroriseerd werden en de basisbehoefte op veiligheid ontnomen werd.
hallo
Ben een vrouw en sexueel misbruikt,inwendig onderzoek onder dwang,om over de rest van wat met misbruik te maken heeft maar even te zwijgen.
te veel om hier te noemen.Afin ik heb me ook gemeld bij hulp en recht.
Hoe ze er mee omgaan goed of niet goed.
Ik laat mijn stem horen,niemand weet hoe een bal rolt en aangezien hij al ardig aan het rollen is,wil ik er ook wel een trap aan wagen.
wat heb ik te verliezen ? Zeker niet mijnzelf daarblijven ze dit ker van af.
lies
Op internaat Don Rua waren er destijds:
ca. 11 ‘foute’ paters en
ca. 4 ‘foute’ broeders.
Pedorasten dus.
Het gros denkt er met een weesgegroetje en een mea culpa
mee weg te komen.
Hoe ziek kan een mens zijn !
Afgelopen jaar heb ik een slachtoffer (drs.) gesproken van pedofilie (door een pater); op enig moment zegt hij dat hij het zich kon voorstellen dat paters zich vergrepen aan kinderen. Pedofilie dus.
Ik denk dan u bent verminkt cq gestoord.
Ga vooral niet werken in een kinderomgeving en ik vind u al helemaal niet geschikt voor hulpverlening.
Punt.
(tekst gemodereerd door webmaster – inhoud gelijkluidend)