verhaal van Jeroen
pfff, waar moet ik beginnen
ik ben een 32 jarige man die voor de buitenwereld alles voor elkaar heeft (lees had )
huis een pracht van een meid en een super mooie baan.
ik behoorde de gelukkigste persoon op deze wereld te wezen en diep in me hart was dat ook wel zo. Alleen heb ik het verpest (me vriendin is naar 7 jaar weg omdat ik haar kei hard en lang heb voor gelogen )
mij verhaal kan ik redelijk vertellen alleen emotie’s heb ik daar dan soms niet in maar ga het hier wel vertellen moet het langzaam steeds meer kwijt. Vrijwel direct naar me geboorte zijn me ouders gescheiden en ben ik opgegroeid bij me moeder.
deze was zwaar alcholist , ik werd zwaar mishandeld (vast gebonden en geslagen en sliep soms buiten in de schuur)
rond me 10de kwam me vader terug in me leven en begon het sexueel misbruike en de mooie kado’s die daar bij hoorde eindelijk werd ik verwend.
rond me 11 besloot ik dan ook weg te lopen naar me vader , dit leide tot dat ik daar niet mocht wezen (hij had geen voogdij) en werd eerst bij een oom en tante geplaatst en daarna in een pleeggezin)
in de weekenden had me vader me wel en de meeste weekende daarvan waren sex party’s
meerdere pedofielen bij elkaar die jongens onderling uitwisselde , ik dacht dat het zo hoorde en dat het allemaal vriendjes van me waren.
Bekent onder pedo’s was het naakt zwemmen zondags in duinrell bij voorbeeld.
ik voel me nu soms nog steeds schuldig omdat ik er van genoot
ne 1,5 jaar pleeggezin mocht ik van de kinder rechter naar me vader toe
de misbruik bleef door gaan en bij ons thuis was alles leuk
ik had een spelcomputer enz enz met als gevolg dat vriendjes graag bij mij waren
Me toen beste vriend (gertjan het spijt me ) kwam vaak bij ons over de vloer omdat thuis bij hem ook niet alles veilig was en hij werd al vrij snel mee getrokken in het hele proces dat bijna elk weekend plaats vond.
er werden foto’s en films gemaakt
na een 1,5 jaar kwam gertjan zijn moeder er achter en heeft gertjan aangifte gedaan tegen mijn vader (toen haatte ik hem)
ik werd als ventje van 13 ruim 13 uur verhoord door de politie maar bleef ontkennen.
Omdat me vader werd opgesloten en ik nergens heen kon ben ik geplaatst in een internaat
me vader toen die vrij kwam kreeg ik weer een weekend regeling en ging alles lekker verder op me 14de mocht ik eindelijk weer wonen bij me vader dacht dat ik daar gelukkig was
het sexueel misbruik werd een heel stuk minder maar als ik wat wou maakte ik er ook gebruik van.
3 dagen voor me 18de werd er tegen me gezegt als je 18 ben moet je het huis uit zijn en ik trok in bij de ouders van een vriendin
na een paar jaar liep die relatie ook stuk (ik ging vreemd )
stapte gelijk in een nieuwe relatie die ging ook naar een aantal jaar stuk (ik ging vreemd )
ruilde me toenmailge vriendin in voor een nieuwe laten we haar S noemen
met S ging het goed ze was jong en we waren gelukkig S werd van een meisje een vrouw
ik wou ziel veel met S trouwen maar dat werd ook heel eng dus vluchte ik in het vreemdgaan.
me vader kwam te over lijden en ik heb altijd voor hem moeten zorgen en hij niet voor mij tot ze dood aan toe
s heeft de kist van me vader helpen dragen en ik voel me nog schuldiger tegen over haar
ben nog harder gaan vluchten met uiteindelijk een breuk omdat ze er achter kwam
Dit heeft ze me vergeven maar ik durfde geen schone lei te maken en het was niet te bevatten dat iemand zo veel van me hield
dit maakte me nog banger en sloot me nog meer af, ik heb haar meerdere malen bedonderd en gelogen want dat kon ik zo goed
ik heb haar gesloopt en nooit me diepste gevoelens durven uiten.
nu sta ik weer alleen en begin ik aan therapie ik ben bang en alleen maar ik moet al weet ik niet hoe
stoppe is zoveel makkelijker maar zoals een geode vriendin zegt tegen me de dood is saai en ik wil niet saai zijn
als mensen met me willen praten graag eventueel via msn ofzo want allen is maar alleen
Hoi Jeroen,
Knap dat je dit allemaal op het kunnen schrijven.
Ik kan me voorstellen dat dat niet makkelijk geweest is.
Het vertellen van “jouw” verhaal is een belangrijk onderdeel van je heling.
De problemen die ondervind in je relaties zijn inderdaad heel vervelend.
Je begrijpt zelf waarschijnlijk ook niet waarom je doet zoals je doet. (?)
Misschien kan het een kleine troost zijn, dat je niet de enige bent die van dat soort uitspattingen last heeft.
Het is een herkenbaar patroon/kenmerk bij veel misbruikte mannen.
Het is mogelijk om hier mee om te leren gaan, door het probleem stukje bij beetje af te rafelen totdat de kern zichtbaar wordt.
Je zal hierbij wel proffesionele hulp moeten hebben die hier ervaring in heeft.
Dat is soms even zoeken naar de juiste persoon maar het is absoluut mogelijk dus houd moed!
Groetjes,
Paul
Hee Jeroen,
Goed dat je je verhaal uitgesproken hebt. En ja, ga in therapie, hoeveel pijn het je ook gaat kosten. Waar voor? Voor jezelf, omdat je van grote waarde bent en geen gebruiksartikel van een ander. Mijn man is in z’n late puberteit misbruikt en de gevolgen waren enorm, in elk facet van zijn leven, maar we hebben het gered. We zijn al jaren pleegouders, oa van 3 kinderen, die sexueel misbruikt zijn. En dan lees ik, dat je anderhalf jaar in een pleeggezin hebt gewoond. Waar was de hulpverlening? Wat deden je pleegouders met jouw signalen? Die moeten er geweest zijn. Wat is er mee gedaan? Zo’n hoge bezoekregeling is belachelijk. Het maakt me woedend, zoveel onbenulligheid, zoveel ondeskundigheid, ongeïnteresseerdheid. Heel veel sterkte, joh!
Els
Hey Jeroen,
Ik wilde je alleen maar even een hart onder de riem steken. Ben zelf nu anderhalf jaar in therapie. Erg zwaar soms, maar na een depressie van jaren, merk ik dat het beter gaat. Met mij persoonlijk en in de relatie met mijn vrouw en kinderen en naar familie en vrienden toe. Heb er een eeuwigheid over gedaan mijn verhaal te durven vertellen. Sinds dat gebeurd is, is er eindelijk sprake van stapjes in de goede richting. Ik weet dat het zwaar is, maar je bent het waard om iets met je leven te gaan doen. Leren leven i.p.v. overleven. Enorm veel sterkte.
Grtz
Jaap
Hoi Jeroen,
wat knap dat je het verteld heb, het is al heel erg om te lezen.
ik vind het ook jammer voor je dat je nog niemand hebt gevonden om er op MSN mee over te praten.
Ik ben een meisje en ben nog niet zo oud dus je zou zeggen ‘wat heb ik daaraan’ maar als je wilt kunnen we best eens serieus praten, wat kan het voor kwaad, je hart luchten is het belangrijkst.
plesmanstraat@hotmail.com
hoi hoi allemaal , ik de schrijver van dit stukje kom jullie even updaten
via deze site ben ik nu onder behandeling van een goede psycholoog , het gaat redelijk ben er nog niet helemaal nog lang niet
therapie is soms heel lekker soms heel moeilijk maar samen met Hans moet ik er door heen komen
zaterdag heb ik me eerste groep sessie en ik ben blij dat er meer mannen zijn met de zelfde ervarig al vind ik het ook heel eng
ik wil iedereen bedanken voor hun reactie en ik blijf de site lezen
groet jeroen