Verkloot!!!
Hey lotgenoten,
Hier komt mijn verhaal dan. Het verhaal staat ook op een ander site over seksueel misbruik, maar ik wilde het ook hier zette, met het doel misschien lotgenoten te ontmoeten.
Het is jaren geleden dat het gebeurd is. Inmiddels ben ik een volwassen man. Ik was ongeveer tien jaar toen het gebeurde denk ik. Het was zomer en ik speelde met mijn vriendjes dan tot heel laat buiten. Een keer waren we bij een bouwterrein, veel zand. En we hadden ieder ons fiets als ik het me goed herinner. Dus zaten we over en weer te crossen. Ik had ook een BMX en een lekke band.
Maar goed, die dag kwam er ook een man bij en die voegde zich bij de groep. Hoe hij dat deed en wat zijn aandeel was in de groep weet ik niet meer. Veel details van die dag weet ik niet meer…maar goed. Het werd laat, de meeste van mijn vriendjes gingen naar huis en ik bleef met die man. Ik had een lekke band, dus hij zei dat hij dat wel kon fiksen als ik met hem mee ging. Je ouders vertellen je vaak dat je niet met vreemde mannen mee moet gaan, maar waarschijnlijk was ik te jong/onschuldig om het kwaad/de ziekte in de mensen te zien.
Dus ik ging met hem mee, onderweg kreeg ik twijfels, maar ik ging gewoon mee. Ik was ook bang om weg te gaan. Maar hij zocht onderweg naar plekken waar hij mij dus kon misbruiken. Dat zou ik jaren later begrijpen. Eerst onder een ophaalbrug, dat ging niet. Waarchijnlijk omdat dat niet goed geisoleerd was. Dus we kwamen dan bij een bouwterrein, waar ze een metrolijn aanlegden. Het was verlaten, omdat iedereen al naar huis was geegaan. In die tijd dacht ik dat hij op zoek was naar manieren om mijn band te plakken, maar dat was dus niet zo. Tussen twee van die wagens, je weet wel waar die werkers in lunchen, gebeurde alles.
Ik weet niet hoe het er precies aan toe ging. Maar op een gegeven moment was er een worsteling, omdat ik weg wilde den ik, en hij had een touw bij zich waarmee hij mijn handen achter mn rug om vasbond. Ik weet nog dat ik om hulp schreeuwde, maar dat hiel hij tegen door zijn hand op mijn mond te houden. Er was in de buurt een fietspad, dus misschien konden langsfietsende fietsers mij helpen. Maar er was niemand en er kwam ook niemand. En hij sloeg op mijn slaap met een beugel. Zo eentje die in trams zitten waaraan je vasthoudt als je een zitplaats hebt in de tram. Die had hij de hele tijd bij zich den ik. Door die klappen, meerder malen, verloor ik een beetje controle. Maar ik was niet bewusteloos. Dus ik lag daar op mijn buik, met mijn handen achter mijn rug vastgebonden, met een betraand gezicht, bang wat zou gaan volgen.
Ik weet nog dat ik ook een klap kreeg toen ik al lag en hij checkde ook of ik helemaat OUT was, maar ik was de hele tijd bij kennis. Niet 100%, maar ik weet nog wat er gebeurde. Hij trok mijn kleren uit, mijn broek. Ik weet nog ook dat hij mij kuste. ALS IK DIT SCHRIJF DENK IK BIJ MEZELF HOE ZIEK KAN JE ZIJN? SEX ALS MAN ZIJNDE MET EEN 10-JARIG JONGETJE! Hij deed zijn vinger meerdere malen in mijn anus, waarschijnlijk omdat zijn penis er niet in paste. WAT EEN ZIEKE TERINGLIJER! Na deze handelingen ging hij achter een andere wagen staan en waarschijnlijk zat hij zichzelf te rukken. Maar die conclusie trek ik nu. MAAR WAT ZOU HIJ ANDERS ZITTEN DOEN?! Echter welke volgorde hij aanhield, dus eerst rukken en dan aan mij zitten of andersom dat weet ik niet meer zeker.
Maar goed. Ik weet nog veel details en ik begin mij steeds meer te herinneren. Ik weet ook nog dat ik een stijfe kreeg, maar dat zou later blijken een natuurlijke reactie zijn. Daar kan ik nog steeds niet goed mee leven. Hij kwam ook naast mij liggen. In ieder geval zo werd ik ook wakker. Inmiddels was het donker en ik weet nog dat ik tegen hem zei dat ik naar huis moest omdat mijn ouders ongerust zouden zijn of zo…en dat ik terug zou komen of zo…Maar ik mocht gaan en toen ik effe van hem was verwijderd, stapte ik op mijn fiets en ik fietste voor mijn leven. Ik was weg en ik was in leven.
In mijn buurt aangekomen was de politie inmiddels naar mij op zoek. Ze lieten een foto van mezelf zien aan mij of ik dat was. En ja dat was ik. Ze hadden me gevonden. Ik werd naar huis gebracht. Iedereen was geschrokken, mijn ouders, broers,zus…Maar ik was thuis en veilig. Die nacht nog moest ik alles uitleggen aan de politie, ik werd naar een dokter/onderzoeker gebracht en die onderzocht mij. Daar werd bewezen dat ik verkracht was, waarschijnlijk werd sperma gevonden. De dader werd ook die dag opgepakt, ik moest hem identificeren de volgende dag…denk ik. Mijn vader ging mee en ik weet nog dat mijn vader die cel wilde binnenstormen om die PEDOFIEL goed in elkaar te rammen, maar hij werd tegengehouden door de politieagenten.
Maar vanaf dat moment heb ik er met niemand over gepraat, ook niet met mijn ouders, broers, zussen. Dit omdat ik het toen zelf niet begreep wat mij was overkomen, ik me schaamde, ik uit een islamitische cultuur kom waar dit taboe was/is. En ook omdat ik een man ben speelt trots/macho/eer ook een belangrijke rol. De jaren daarop merkte ik niks van de gevolgen. Pas op de middelbare school, toen ik 17, 18 was kwamen de gevolgen. Ik kreeg concentratieproblemen, werd bang voor aanrakingen van mannen, was homofoob geworden, kreeg twijfels over mijn geaardheid (nu nog steeds), kon mensen niet lang aankijken, was veels te veel bezig met wat ze over me dachten, ik hoorde/zag alleen negatieve dingen, het meest waar ik bang voor ben is als mensen me een homo vinden of dat ze drachter komen dat ik verkracht ben. Maar ik begin daar steeds schijt aan te hebben…kortom ik was lichamelijk, emotioneel en geestelijk verkloot door die mishandeling. Ik ben veranderd van iemand die heel zeker/niet angstig was naar iemand die voor bijna alles bang is. Soms denk ik bij mezelf, maak er gewoon een einde aan. Dan is alles opgelost. Ook kon/kan ik geen relaties aangaan. De vrouwen met wie ik naar bed ben gegaan was alleen zo dat ik dronken was. Tot nu toe ben ik geen 1 keer nuchter met een vrouw naar bed geweest. Mijn enige serieuze relatie met een vrouw duurde 4 dagen. En dit vind ik het meeste klote. Ik bedoel ik wil later vader worden en kinderen krijgen…huisje/boompje..je weet wel. Maar goed, des te meer ik besef wat er met mij is gebeurd, de gevolgen en wat ik heb moeten missen, des te boos ik word en ik geen zin heb in alles.
Ik heb ook later professionele hulp gezocht maar daar kwam ik niet meer omdat ik niet geloofde dat hij mij kon helpen. Waarschijlijk kan niemand me helpen.
Dat was dus mijn verhaal. Heftig, veel details! Maar ik moest t effe kwijt.
Jeetje, wat een heftig verhaal! Hoe je het zo beschrijft, ik krijg er de rillingen van. Ik weet even niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik vind wel dat je krachtig kan schrijven.
Groetjes, Nica
echt verschrikkelijk dat zown mensen op de wereld bestaan ! die zouden moeten afgemaakt worden..!!
sterkte lieve schat !.. je red je wel..
probeer iemand te vinden waar je hierover mee kan praten..want opkroppen is echt niet goed voor je
take care
xx carmen
Doe hier iets mee laat in godsnaam je hel niet groter worden.
take care ! Pieter.
Hoe gaat het nu met je Jamal.
Ik heb het zelfde meegemaakt. Ik werd gedrogeerd en kan me vaag herinerren wat er gebeurde. Het is niet je schuld. Je bent geen homo al zijn er momenten waardoor je twijfelt of wat dan ook. Ik kom van hetzelfde culturele achtergrond dus ik begrijp het heel goed. Als man zijnde slik je het in en ga je gewoon verder, maar de littekens blijven. Als mijn vrienden hun armen over mijn schouder doen of iets trek ik mijzelf weg, ik wil nie door mannen aangeraakt worden. De schaamte, je vies voelen heb ik nog steeds last van. Nachtmerries of angst… heb ik nu minder last van maar in het begin erg. Sex is je psychologische staat belangrijk. Er zijn momenten geweest dat ik hem niet omhoog kreeg bij vrouwe(en) door de verkrachting(en). Daardoor twijfelde ik ook. Ik ben geen homo, dit zijn gewoon littekens. Ik ga beter om met alles nu. Ik heb geen professionele hulp gezocht. Je kunt beter praten met iemand hierover die je beter begrijpt.