Verslag Hervormingsdag 2010 – Rome

Door Ton Leerschool – Survivor’s Voice Europe

De bijeenkomst op Hervormingsdag op 31 oktober in Rome is voor ons allemaal een zeer vermoeiende en emotionele, maar tegelijkertijd overweldigende ervaring geweest.Dat een aantal mensen, die toegezegd hadden te komen niet zijn verschenen, was het enige wat een beetje tegenviel. Uiteindelijk zijn een 120 overlevers uit 8 landen voor de persconferentie en de bijeenkomst bij Castel Sant’Angelo bij elkaar gekomen.Vooraf hadden wij al aangegeven dat wij het succes van de bijeenkomst niet zouden meten aan de opkomst. Wij wilden aandacht vragen voor het seksueel misbruik door medewerkers van de rooms-katholieke kerk en die aandacht hebben wij gekregen! Honderden leden van de schrijvende pers en radio en tv hebben ons zaterdagavond en zondag gevolgd en wij, en de andere aanwezigen, hebben onze verhalen met hen kunnen delen. De dagen na de bijeenkomst hebben wij meer dan 40,000 berichten en video’s i alle talen van de wereld op het internet gegenereerd!

Veel bijdragen zijn zeer indrukwekkende documenten geworden en absoluut de moeite van het bekijken waard. Zie de bovenstaande website onder ‘media’ of op de website van Survivor’s Voice USA. (www.survivorsvoice.org)
Hervormingsdag 2010 was het begin, niet het einde, van de weg naar gerechtigheid.

De bijeenkomst is vooral voor de groep oud-bewoners van het doveninstituut in Verona, en de slachtoffers uit Italië in het algemeen, een reuze succes geworden. Tot voor kort werd het drama van deze mensen in de Italiaanse pers totaal genegeerd. Bij de persconferentie en Castel Sant’Angelo waren alle grote Italiaanse persagenturen vertegenwoordigd en hebben de mensen hun verhaal in de openbaarheid kunnen brengen. Door onze verbondenheid met hen geeft ons dit ons een heel goed gevoel…
Mijn complimenten aan de pers voor het respect waarmee iedereen bejegend is!

Achteraf voelde iedereen, die ik gesproken heb of waarmee ik via email contact gehad heb, zich ongelooflijk ‘gesterkt’ door de contacten met anderen en door hun persoonlijke beleving vóór de deuren van het Vaticaan te demonstreren.

Gesprek Federico Lombardi
Dat kort voor aanvang van de bijeenkomst de woordvoerder van de paus contact met ons zocht en de hoeveelheid aanwezige politie, beveiligingskrachten en ME, zegt iets over de indruk die wij op het Vaticaan gemaakt hebben!

Achteraf bleek het door Lombardi aangeboden gesprek niets nieuws toe te voegen aan onze dialoog met het Vaticaan, maar alleen gericht te zijn op het ontwrichten van onze bijeenkomst (door ons, de organisatoren, onder het mom van een handreiking tot dialoog, weg te lokken voordat de bijeenkomst officieel begon). Waren wij hier op in gegaan dan hadden wij onze tijd verspild naar ‘lege woorden’ te luisteren en was de bijeenkomst mogelijk voortijdig uit elkaar gevallen. Wij hebben dat niet gedaan en het gesprek heeft na afloop in Radio Vaticano plaatsgevonden.

Het enige doel en enige reden waarom wij op de uitnodiging van Lombardi ingegaan zijn, was te komen tot een vervolgafspraak om een mogelijke oplossing van de padstelling tussen Vaticaan en slachtoffers te bespreken. Hiertoe was Lombardi niet bereid of gemachtigd en toen dat duidelijk werd hebben wij het gesprek afgebroken.
Even was er hoop daadwerkelijk iets teweeggebracht te hebben, maar dat duurde maar even en de bekende kilheid en harteloosheid van het Vaticaan werd ons weer overduidelijk…

Weer hebben wij veel geleerd over de denkwijze van het Vaticaan:
– zij willen de ruines uit het verleden niet écht opruimen
Wilden ze dat wel, dan was dit een uitgelezen kans geweest hun goede wil te tonen; dan hadden zij ons uitgenodigd voor een openhartig gesprek en hadden wij een afspraak kunnen maken. Omdat ze dat niet gedaan hebben houden wij maar weinig hoop op een vrijwillige, echte en volledige genoegdoening voor de schade die ons aangericht is. Dus zullen wij doorgaan de publieke en politieke druk verder op te voeren om ze daartoe te dwingen.Wij voelen ons gesterkt door de contacten dei wij in Rome gelegd hebben en de ervaring van de saamhorigheid en eensgezindheid onder de deelnemers.
Een eerste actie is de petitie voor de Verenigde Naties welke nu op onze website door iedereen getekend kan worden. Help ons bij deze actie!

– het Vaticaan, de moraalridder, probeert een rol te spelen in de strijd tegen internet pornografie en kindermisbruik in het algemeen
Hiertoe hebben zij zich al jaren geleden gediskwalificeerd!
Deze beweging is alleen een afleidingsmanoeuvre en moet niet verward worden met een poging het verleden goed te maken. Door voortdurend te praten over heden en toekomst moet de buitenwereld even vergeten dat er nog een hoop ellende uit het verleden ligt, door de kerk veroorzaakt en onder het tapijt gekeerd! Door naar voren te wijzen hopen zij dat niemand meer kijkt naar wat er achter ons ligt.

– het Vaticaan gebruikt alle middelen om ons te bestrijden – wij zijn de vijand!
Arrestatie en intimidatie
Voorafgaand aan de bijeenkomst zijn wij door bronnen binnen het Vaticaan geïnformeerd dat wij gearresteerd zouden worden. (Dat schijnen ze te kunnen regelen met de Italiaanse politie welke belast is met de veiligheid van het Vaticaan)
De misdaad waaraan wij ons schuldig zouden maken zou zijn…..?
Omdat dit een PR disaster zou hebben opgeleverd voor de ogen van de verzamelde wereldpers is uiteindelijk anders besloten; namelijk het ‘zogenaamde gesprek’ van Lombardi.

Provocatie
Vlak voor de officiële bijeenkomst begon probeerde een vrouw de aanwezige slachtoffers te provoceren door pro-Vaticaanse leuzen te roepen. Dat deze vrouw toevallig aanwezig was en toevallig binnen het politiekordon kon komen, terwijl wij er met geen mogelijkheid uitkwamen, betwijfelen wij… Gelukkig is niemand hier op ingegaan en hebben wij het vredelievende karakter van de bijeenkomst kunnen bewaren. Ik durf, gezien de hoeveelheid aanwezige polietiekrachten, niet aan te denken wat er gebeurd zou zijn alsiemand dat wél gedaan had en deze vrouw aangegeven had bedreigd te worden.

Public Relations
Maandag, daags of eigenlijk maar uren na de bijeenkomst, verscheen een artikel in de pers, over heel de wereld(!), waarin de uitnodiging voor dit bewuste gesprek met Lombardi omschreven werd als een ‘handreiking’ en teken van ‘solidariteit met de slachtoffers’. Daar was op geen enkel moment tijdens dat bewuste gesprek sprake van en dit is een pure leugen en PR-verzintsel!

Ik ben in het bezit van audio opnamen van het gesprek (opgenomen op mijn mobiele telefoon) waarop een ‘glijdende’, ontwijkende en niet-op-vragen-beantwoordende Lombardi te horen is. Onmiskenbaar verlegen om een aannemelijke reden te bedenken waarom wij bij elkaar zaten! Hij had niets te vertellen…

– maar twee van de deelnemers werd toegestaan de plaats van de bijeenkomst te verlaten en naar het Vaticaan te gaan om geschreven getuigenissen van slachtoffers af te geven
Dezen werden onder politie bewaking naar de bronzen deur geleid, waar hun identiteitspapieren door beveiligingsmedewerkers van het Vaticaan ingenomen werden en pas, na meermaals verzoek, na een kwartier teruggegeven werden.

Daarbij hadden wij ons volledig aan de afspraken gehouden: er waren geen opruiende leuzen geroepen, de enige spandoeken waren van de dove mensen uit Verona geweest en wij hadden geen ‘lopende demonstratie’ gehouden. Toch werden zij als misdadigers behandeld door de beveiligingsdienst.

Voor diegenen die nog enige hoop koesterden of nog steeds in het ‘goede fatsoen’ van het Vaticaan geloven:
Het zijn huichelende leugenaars. Zij zullen nooit, zonder dwang, onze zaak ernst nemen en daadwerkelijk schuld betuigen door verantwoordelijkheid te nemen voor wat ons aangedaan is. Wat zij ook zeggen, via officiële kanalen of op andere wijze: geloof ze niet!

Voor diegenen die mij getuigenissen en/of stenen meegegeven hebben:
Dezen zijn wel degelijk afgeleverd!
In de pers werd aangegeven dat dat niet gebeurd was; dit klopt niet.
De getuigenissen zijn overhandigd aan de beveiligingsmedewerker aan de bronzen deur en hij zei dezen af te zullen geven aan de verantwoordelijken.
De stenen vrijwel direct verwijderd door ‘flanerende toeristen’ op het St. Pietersplein. Dit gaan we volgend jaar anders doen…

Conclusie en oproep
Sinds Rome voel ik me ongelooflijk sterk en geladen met energie, omdat het juist en gerechtvaardigd is wat wij gedaan hebben!
Omdat ik dit iedereen toewens vraag ik jullie: kom volgend jaar met ons mee als wij weer naar Rome gaan op 31 oktober. Beleef ook een paar onvergetelijke dagen waar je maanden mee vooruit kan. Wij zijn op de goede weg, kom met ons mee en zeg: Genoeg!