Vertaling speech van Enda Kenny
(Vertaling van de speech van Enda Kenny, Taoiseach of Ireland, van 20/7/2011 in het Iers parlement) door ROEL VERSCHUEREN
De onthullingen uit het Cloyne-rapport brachten de regering, Ierse katholieken en het Vaticaan op een nooit gezien kruispunt. Het is niet meer dan eerlijk om te zeggen dat na het Ryan- en het Murphy-rapport, Ierland wel immuun lijkt geworden voor misbruik van kinderen.
Maar, Cloyne bewees dat het nog erger kan.
Omdat voor het eerst in Ierland een rapport over seksueel misbruik van kinderen een poging blootlegt van de Heilige Stoel, om een onderzoek te boycotten in een soevereine, democratische republiek, niet minder dan drie jaar geleden, niet drie decennia geleden. Het Cloyne-rapport spit naar de disfunctie, de wereldvreemdheid, het elitisme, het narcisme die de cultuur van het Vaticaan hebben gedomineerd tot vandaag.
De verkrachting en de marteling van kinderen werd geminimaliseerd of ‘gemanaged’ om de superioriteit, de macht, de standing en de ‘reputatie’ van het instituut hoog te houden.
In plaats van te luisteren naar de bewijzen van vernedering en bedrog met Sint-Benedictus’ ‘oor van het hart’ was de reactie van het Vaticaan de bewijzen te ontrafelen en analyseren door het priemend oog van een advocaat in canoniek recht.
Deze berekende, negerende houding, is de tegenpool van radicalisme, nederigheid en medelijden waarop de Katholieke kerk is gebouwd.
Het radicalisme, de nederigheid en het medelijden die inherent deel uitmaken van haar stichting en haar doel.
Deze houding is er een van: “Roma locuta est: causa finita est”. (“Rome heeft gesproken, de zaak is beëindigd.”)
Slachtoffers
De onthullingen in het Cloyne-rapport zijn hartverscheurend. Ze beschrijven hoeveel slachtoffers bleven leven in de kleine dorpjes en parochies waar ze werden opgevoed en misbruikt. De dader die in vele gevallen nog altijd in de buurt woont geniet vaak nog het hoge respect van hun families en hun buren. De daders gingen door met missen vieren tijdens huwelijken en begrafenissen. In een specifiek geval, celebreerde de dader zelfs het huwelijk van een van zijn eigen slachtoffers.
Er is weinig wat ik of wie dan ook in dit parlement kan zeggen om slachtoffers en anderen te troosten, hoe zeer we dat ook zouden willen. Maar we kunnen en moeten wel de moed erkennen van alle slachtoffers die hun verhalen deden bij de commissie.
Cloyne zal lang nodig hebben om te herstellen van deze verschrikkelijke onthullingen, het zou kunnen dat de slachtoffers en hun families hun hele leven bezig blijven met het opruimen van de scherven van hun vernield leven.
Papal Nuncio
Een dag na de publicatie van het rapport was er een ontmoeting tussen de eerste minister en de minister van buitenlandse zaken met de Pauselijke Nuntius in Ierland, aartsbisschop Giuseppe Leanza.
De eerste minister maakte twee dingen duidelijk aan de nuntius:
• De ernst van de houding en reactie van de Heilige Stoel.
• De volledige veroordeling ervan en de opgewekte gruwel over hoe de Heilige Stoel met de feiten is omgegaan.
De Pauselijke Nuntius beloofde het Cloyne-rapport aan het Vaticaan voor te leggen. De regering wacht op een gepast antwoord van de Heilige Stoel.
Ik geloof dat de Ierse bevolking, met inbegrip van de vele trouwe katholieken waartoe ik behoor, verontwaardigd en geschokt zijn door het herhaalde falen van de kerkoversten om tegemoet te komen aan wat nodig is: het recht op de bevestiging vanuit het Vaticaan dat alle kerkoversten aanvaarden en onderschrijven dat ze zich neerleggen bij het feit dat alle gevallen van seksueel misbruik, lopend of uit het verleden, verplicht gerapporteerd moeten worden aan de nationale overheid, in overeenstemming met de Children First National Guidance die van rechtswege van kracht is.
Klerikalisme
Klerikalisme lag aan de basis van sommige van Ierland’s helderste, meest bevoorrechte en machtigste mensen, die vandaag onwillig zijn of niet bij machte om de verschrikkingen uit de Ryan en Murphy rapporten aan te pakken.
Dit Rooms klerikalisme moet verschrikkelijk zijn voor de priesters die het goed voorhebben, sommigen van hen zijn al oud, anderen vechten om hun menselijkheid te bewaren… om hun geestelijke gezondheid te bewaren… terwijl ze er alles aan doen om de hoeders te blijven van het licht van de kerk en het goede binnen hun parochies, de gemeenschappen, in het hart van de mensen.
Kerk & Staat
Maar gelukkig voor hen, en voor ons, is Ierland Rome niet.
En we zijn vandaag ook niet meer de Ierse weeshuizen van toen of de Magdalene’s van Ierland, waar het ruisen van een soutane het geweten en de menselijkheid toedekten en waar met een zwaai van een wierookvat over de Ierse katholieke wereld werd beslist.
Dit is de Ierse Republiek anno 2011.
Als praktiserend katholiek is wat ik zeg niet gemakkelijk. We hebben in onze jeugd geleerd dat we deel uitmaakten van een pelgrim kerk.
Vandaag moet die kerk een kerk van boetedoening zijn. Een kerk, die oprecht en intens boete doet voor de verschrikkingen die ze veroorzaakte, die ze verstopte en ontkende. En dat alles in Gods naam. Maar dat alles ook om het instituut te beschermen.
Dank zij onze wetgeving, de beslissing van de regering om kinderen op de eerste plaats te stellen (Government action to put Children First), kunnen al diegenen die werden misbruikt een weinig troost vinden, in de wetenschap dat ze deel zijn van een natie, van een democratie, waar menselijkheid, kracht, rechten, verantwoording, gekoesterd worden en tot wet verheven worden, altijd – altijd – voor hun welzijn.
Waar de wetten – hun wetten – als burgers van dit land, altijd en immer de bovenhand zullen hebben over het canoniek recht, dat noch geldigheid, noch een plaats heeft in de organisatie van dit land.
Staat/samenleving
Dit rapport bewijst het bewust en brutaal veronachtzamen van de bescherming van kinderen. Als we als natie niet snel en gepast reageren, dan moeten we ons voorbereiden op nog meer rapporten zoals deze.
Ik ben het volkomen eens met aartsbisschop Martin dat de kerk elk rapport zoals dit rapport openbaar moet maken. Ik wil ook duidelijk maken dat de Commissie zeer positief reageert op het werk van de ‘National Board for Safeguarding Children’, opgericht door de kerk om de werking van bisdommen en congregaties te overzien. De Commissie laat weten dat alle kerkelijke overheden gevraagd werden om een overeenkomst te ondertekenen met de National Board, waarin ze akkoord gaan om de standaardregels toe te passen en dat diegenen die zouden weigeren de overeenkomst te ondertekenen, vermeld zouden worden in het jaarlijks rapport van de National Board. Met dank aan Ian Elliott en vele anderen.
Het mag de slachtoffers en inwoners van Cloyne een kleine troost zijn, dat de Commissie sinds 2008 elke inspanning van het bisdom ondersteunt op het vlak van training, in het meer assertief maken van personeel en in de risicobeheersing ten opzichte van priesters die van misbruik werden beschuldigd.
De houding van Bisschop Magee en Monseigneur O’Callaghan bewijzen nog maar eens hoe kwetsbaar goede basisafspraken en richtlijnen kunnen zijn in een sfeer van zwakheid en bewust negeren van diegenen die er niet in slagen om de prioriteiten betreffende kinderbescherming als prioriteit te beschouwen.
Maar als het vaticaan orde op zaken moet stellen, zo ook de staat.
Het rapport is terecht kritisch over de totaal onbevredigende situatie die door de vorige regering jarenlang werd in stand gehouden. Het ongepast gekibbel tussen de minister voor kinderen en het HSE over wie de statutaire macht heeft over het behandelen van misbruik buiten het gezin, het mislukken om wetgeving op te stellen waardoor de uitwisseling van ‘soft’ informatie mogelijk wordt gemaakt zoals beloofd na het Ferns-onderzoek, en de lange periode van verwarring en onsamenhangende verantwoordelijkheid over kinderbescherming binnen het HSE, zijn eenvoudigweg onaanvaardbaar in een samenleving die de veiligheid van haar kinderen belangrijk vindt.
Ierland heeft te lang haar kinderen verwaarloosd.
Vorige week kwam een zaak voor het gerecht over de marteling van kinderen binnen de gezinssituatie. Nog geen twee dagen geleden werden we weerzinwekkend geconfronteerd met de zaak van een in Donegal geregistreerd dader van seksueel misbruik en conciërge van een school.
Kinderen en adolescenten, herleid tot menselijke wrakken. Die vragen bij de problemen over hoe de staat met die zaken moet omgaan. We zijn klaar om een reeks maatregelen te nemen die ervoor moeten zorgen dat de staat er alles aan doet om kinderen te beschermen. Minister Shatter brengt twee nieuwe wetten op tafel: de eerste zorgt ervoor dat het achterhouden van informatie met betrekking tot misdrijven gepleegd op kinderen en kwetsbare volwassenen strafbaar wordt; de tweede is (eindelijk) de regeling van de ‘soft’ informatie-uitwisseling over daders.
Als regeringshoofd wil ik er alles aan doen om de heilige plaats van de kindertijd te beschermen en haar onschuld te herstellen. Meer bepaald onze jonge teenagers, die ik als kinderen beschouw.
Want losstaand van onze huidige economische crisis zijn de kinderen van dit land ons meest waardevolle bezit, en dat zullen ze altijd blijven.
Het moet een nationale prioriteit zijn om hun onschuld en integriteit te vrijwaren. Dat is de reden waarom ik beslist heb een ministerie voor kinderen- en jeugdzaken op te richten.
De wetgeving ‘Children First’ stelt voor om onze kinderen een maximale bescherming en veiligheid te bieden zonder in te dringen in het levendige en betoverende van het kind zijn.
Besluit
Kardinaal Josef Ratzinger zei: “De maatstaf en de houding die gepast is binnen een burgerlijke samenleving van een democratie, kan niet zo maar puur en simpel op de kerk worden toegepast.”
Nu de Heilige Stoel zich opmaakt om haar overwogen antwoord op het Cloyne-rapport te formuleren, wil ik als regeringshoofd er geen twijfel laten over bestaan dat – als het op de bescherming van de kinderen van dit land aankomt – de gedragscode die de kerk voor haarzelf geschikt vindt, niet van toepassing mag en kan zijn binnen de werking van de democratie en samenleving in deze republiek.
Niet puur, niet simpel, noch anders.
KINDEREN… EERST
(vertaling Roel Verschueren)
Literatuurlijst van Roel
http://www.verschueren.at/literatuurlijst_seksueel_misbruik_3.html