Goedemorgen Peter John,

Ik wilde graag nog even met je delen dat ik afgelopen zondag bij Gerard (de dader) op bezoek geweest ben om de gebeurtenissen uit het verleden ‘officieel’ af te ronden.

Het is verbazingwekkend goed gegaan en het was echt goed om te merken dat hij geen macht meer over mij had. In de dagen voorafgaand aan het gesprek heb ik de zaken uit onze groepssessies nog eens doorgelezen en met name stil gestaan bij de verschillende connecties / banden.

Al snel in het gesprek speelde hij weer in op het feit hoe veel pijn het hem niet had gedaan. Dat hij alles van mij, foto’s, herinneringen, alles, verbrand had, weggedaan. Hij doelde er daarop dat ik hem iets ernstigs had aangedaan in het verbreken van het contact. In het verleden sprak dat mijn schuldgevoel enorm aan. Nu kon ik het bij hem laten. Ik vroeg hem of hij zoveel spijt had van wat hij had gedaan dat hij zoveel pijn heeft gehad. Tja, zo kon ik het ook wel zien.

Ook kwam hij weer vrij snel halverwege het verhaal erin. Hij had het idee dat hij nooit iets had
gedaan wat niet door de beugel kon en we vonden het toch allebei fijn? Ik heb echt even gelachen en
hem gevraagd of hij dat serieus meende. Ja, dat vond hij. Ik heb hem toen even meegenomen in de
jaren therapie en tot welk inzicht ik was gekomen en hem daarna meegenomen naar het begin, daar
waar hij de fout in is gegaan.  Heb hem toen even laten voorstellen dat ik over 10 jaar (dan ben ik 50)
een jongen van 16 tegenkom en hem dan verleid tot het kijken van porno. Van het één komt het ander.
Daar heeft hij misbruik gemaakt van mij, seksueel misbruik. Hij was daar oud en wijs genoeg om een
beslissing te nemen over de verleiding die hij had. Dat kon ik gelukkig ook allemaal zo uitspreken.

Uiteindelijk gaf hij ook hij ook toe dat het een zwakte was en dat hij het voor zichzelf ook goed probeert
te praten. Wat geweldig! Hij heeft toegeven. En ik heb hem uiteindelijk ook vergeven en dat het wat
mij betreft is afgesloten.

Hij probeerde door het gesprek heen zo nu en dan ook nog te vragen waar ik woonde en waar ik werkte
etc. Ik gaf aan dat dat niet van belang was. Ik wilde voorkomen dat er weer teveel connectie kwam.

Op het moment dat ik wilde afronden had hij nog één dingetje. Of ik dat horloge (had ooit een heel
duur horloge gehad van een paar duizend Euro en had ik hem teruggegeven) toch nog wilde hebben,
hij deed er niets meer mee. Ik schoot weer even in de lach en heb het vriendelijk geweigerd. Ik zei
hem dat hij eerder had gezegd alles van mij weggedaan te hebben. Ja, maar dit niet. Ik heb het niet
aangenomen, want ik wilde geen band in stand houden. Heb hem aangegeven dat de levens nu
gescheiden zijn. Ik heb mijn leven en hij het zijne.

Hand gegeven en elkaar het allerbeste gewenst en toen na ca. 20 minuten liep ik daar weer weg.
Nogmaals, zijn macht was weg. Ik merkte dat hij, telkens wanneer hij mij een soort van medeschuldig
probeerde te laten zijn dat hij tijdens zijn praten al merkte dat het mij niets meer deed en dat de kracht
van zijn woorden ook snel wegebten.

Nu dit verhaal afgerond is, kan ik me daar niet meer achter verschuilen voor wat betreft het leven
zoals het nu is. Daar heb ik nog wel wat uitdaging in, maar daar ga ik nu mee aan slag.

Ferry