Dendermonde, wie ben ik?
Wie ben ik???Een vraag die ik met tot op heden nog regelmatig stel. Ik ben er nu 40 geworden…en nu pas begin ik sommige dingen te begrijpen.
Eerst en vooral kom ik uit een gezin waar er geen liefde was , mijn ouders hadden alleen tijd voor zichzelf. De kinderen werden allen verplicht op internaat gestuurd , ikzelf was na de lagere school liever bij m’n vrienden gebleven…maar dat mocht niet…ik moest helemaal alleen met de trein (ik was toen nog maar 11) naar Dendermonde. Het eerste jaar was een hel , ik kon me helemaal niet aanpassen , ik heb me er nooit thuisgevoeld . Thuis was dit allemaal onbespreekbaar , mijn vader was en is nog steeds een dictatoriale narcist en mijn moeder was en is te laf om er tegen in te gaan .Nu nog vraag ik me af waarom ze mij hebben gemaakt…als een soort statussymbool?
In het derde middelbaar(ik was toen 13 a 14 jaar) is het allemaal begonnen. Ik was een timide beschaamde en uiterst gevoelige jongen. Ik was helemaal nog niet in m’n puberteit , ik was helemaal nog niet bezig met seks…en toen kwam I. , een jongen die lichamelijk veel verder stond dan ik …op een middag trok ie me mee naar zijn kleerkastje en toonde ie me een pornoboekje van de ergste soort…ik wist niet wat ik zag… Want naakte mensen had ik nog nooit gezien, seks was thuis NIET bespreekbaar! Laat staan porno. M’n ouders lieten zich niet naakt zien , wist ik veel wat er die piemel van mij nog allemaal stond te gebeuren. Daarna vroeg ie me of ik ook al kon spuiten , hij zou me alles eens leren! ’s avonds kwam ie bij me op de kamer , hij deed z’n broek open en nadien ook de mijne , iets in mij zei me dat dit niet kon …maar ik liet begaan…want I. had aandacht voor mij…iets wat ik van niemand anders kreeg , ik was op zoek naar warmte , ik was zo eenzaam. Hij nam m’n penis in zijn mond en zoog er zo hard aan dat m’n voorhuid scheurde en dat heel m’n piemel blauw kleurde van de inwendige bloedingen…nu word ik nog elke dag geconfronteerd met de littekens die I. me die avond bezorgd heeft.Nadien moest ik hem pijpen…
Wat ik niet wist was dat I. ook met andere jongens sekste. Netwerken bestaan wel degelijk want plots kreeg ik meerdere jongens in mijn kamer. Ik ben er bijna zeker van dat ie me verhuurde , en ja , ik zweeg want ik genoot zijn bescherming , I. had aanzien bij alle andere jongens….
In het vierde middelbaar liep het echter heel erg fout … I. veranderde van school en ik was mijn beschermer kwijt , maar die andere jongens wisten me nog te vinden…M. kwam op de proppen , ik moest hem pijpen …de dag nadien kwam ie me ’s morgens opzoeken en zei dat ie was gaan biechten , dat ik hem verleid had en dat ik slecht was… het begin van het meest vreselijke jaar uit mijn leven , ik werd gepest,vernederd en gebruikt door denk ik de halve school…al m’n grenzen waren weg, ik ging de jongens zelf opzoeken en bevredigen in de hoop dat ze de dag nadien me zouden ontzien van pesterijen….alles werd alleen maar erger….in het laatste middelbaar heeft M. het zelfs aangedurfd me letterlijk te verkrachten in de klas na schooltijd , en ik ik mocht niet roepen omdat ze ons anders zouden betrappen…de pijn was onuitstaanbaar…Hij had me nog al anaal misbruikt maar deze keer was het anders…Hij was ernorm brutaal en gewelddadig…al die andere keren was ie schijnheilig lief voor mij geweest.
En mijn ouders, die hebben al die jaren niks gemerkt?????? M’n rapporten waren barslecht , Ik duikelde plots van 78 naar 52 % …niks aan de hand…Merde toch
Alles werd nog erger toen na m’n schooltijd een leerling medeslachtoffer(een lotgenoot) zelfmoord pleegde. Z’n familie kwam bij me thuis op de zaterdagmiddag aanbellen met de vraag of ik soms wist wat er met D. gebeurd was… ik zweeg uit schrik dat alles zou uitkomen…En daarna aten we rustig verder aan tafel…er werden GEEN vragen gesteld.Mijn hart bloedde….Nu nog denk ik vaak aan hem.
Ze hebben mijn seksualiteit afgenomen ,mijn puberteit, van de ene op de andere dag was ik volwassen. Iets wat me tot op de dag van vandaag parten speelt. Het heeft 20 jaar geduurd vooraleer ik hulp heb gezocht, ik volg nu al meer dan 6 jaar wekelijks therapie en moet ook medicijnen nemen. In al die tijd heb ik blijkbaar afgesplitst… K 1 en K 2 , K 1 is de lieve en gevoelige K , K 2 is de K die het mogelijk gemaakt heeft om te overleven in een wereld die niet de mijne was . Zelfs na m’n schooltijd liet ik me gebruiken in parken en cinema’s , ik prostitueerde mezelf telkens wanneer ik crashte , en niet eens voor geld , ze mochten me gratis nemen…om te overleven…Seksverslaafd was ik…Maar liefde kende ik niet. Laat staan genieten van en bij het vrijen… nog steeds is liefdevolle seks voor mij een grote hindernis om nemen. Ik wou de pijn vergeten en wegduwen door een nog ergere pijn …nu weet ik gelukkig al beter …Ik heb een schat van een vrouw en 2 kindjes … zij hebben ervoor gezorgd dat ik er nu nog ben … En ook een pluim voor mijn psychologe,want ik maak het haar denk ik ook niet altijd makkelijk.De pijn zal blijven , maar ik ben beetje bij beetje aan het leren ermee te leven. We kunnen de tijd nu éénmaal niet terugdraaien.
En de daders????waren die zelf niet het slachtoffer van….die gedachte brengt me troost als het me allemaal wat te moeilijk wordt.
K.
K heb met aandacht je relaas gelezen, let wel ik heb gezeten in een jongensinternaat dit kan je hier elders vinden.
Ik zie eigenlijk hetzelfde als gebeurde in st joseph als internaat daar waren ook grote jongens-zo noemde wij dat-
ik verdenk nogaltijd dat dit de boodschappers waren voor de broeders en paters de potentieele slachtoffertjes werden uitgekozen door hen
Natuurlijk in dat jongenswereldje was ook daar het recht van de sterkste en je zoch vriendschap beschutting veiligheid ook dat werd uitgebuit ik heb ook meemoeten doen zij het vrijwillig aan spelletjes aftrekken op wc in de kelder tijdens vrije uren.
het recht op vrienden zijn het was een concurentie slag je kon alleen maar overleven door je te binden aan iemand en daar had je alles voor over.
Dat er grote teleurstellingen kwamen het weer afgewezen volen na gedane zaken en wat dit voor impact heeft op latere leven en sociale verhouding laat zich niet moeilijk raden ook ik ben grtrouwd heb geen kinderen gelukkig niet daar ik nooit een vader zou willen zijn met mijn geschiedenis zonder mijn vrouw was ik er niet meer. Ik vind het knap kranig dat je dit schrijf, ik zelf ben niet zo een kei in details weergeven ik ben altijd op de loop gegaan als onderwerpen van misbruik ter sprake kwam. ondanks jarenlange therapieen en dwang opnames ben ik er echt niet dit zal ook nooit gebeuren te weten en te benoemen is misschien goed maar blijft de dorre eenzaamheid en daar is niets voor geen remedie het verleden omhelzen en je leven leven is een makkenlijke uitspraak in de praktijk werkt het anders. sterkte pieter.