zo maar

Ik ben een jongen en vanaf m´n 4e t/m m´n 12e precies weet ik het niet meer de eindleeftijd, in talloze ongewenste abnormale situaties beland waar ik tot vandaag de dag last van heb, dit waren familie misbruik en seksueel misbruik, en vrienden meeste waren wat ouder dan ik hoofdzakelijk seksueel misbruik na uit de hand gelopen “spelletjes” en het uitbuiten van, het is veelal onbewust gebeurd en ik wou ze behagen, en 1 keer gedwongen, in een schuur, of het ooit weg gaat is nog maar de vraag. En er is nog zoveel meer gebeurd wat ik nu niet omschrijf, vooral met m´n broer 12 jaar ouder, veelal misbruik en hij heeft ook wat anders toegegeven een aantal jaren terug en wil vergeven worden. Ik kan dat niet kon het me niet eens heugen, maar vanaf daar kwamen de vraagtekens. En wat was waar??? Wat ik zeggen wil, ik als kind heb het tot aan nou ja, net eigenlijk, ´k ben nu 40, nooit echt kunnen plaatsen, ´k wil geen medelijden en aandacht van anderen, maar het heeft een groot deel van mijn leven , 36 jaar lang een gedrag aangeleerd, waarmee ik verre van mezelf ben heb alcohol en drugs gezocht en gevonden en een hele boel nare situaties in relaties beleefd. Ik als kind heb het nooit kunnen plaatsen en kunnen beoordelen wat daar gebeurde en je kiest al snel voor een naaste ook als het je tegenstaat en je soms verlamd was van onwetendheid en het leerde om min of meer de hoer te spelen. Je wist niet beter. Ik wil alleen aangeven hoe het mijn leven, voor het grootste deel verziekt heeft en ik nu pas verantwoording nemen kan, voor waarvoor ik verantwoording kan nemen, volwassen nu, en begin het te plaatsen ik vindt dat iedereen dat zou moeten kunnen doen, ook daders dus, alleen daarin kan ik rechtvaardigheid vinden. Ik accepteer en aanvaard en plaats dat, wat het voor mij nooit echt is geweest, een fijne beleving en geluk. Ook als ik sommige handelingen wel fijn vond. 36 jaar depressiviteit, zeg ik!! En meer een verziekt leven vol onbegrip en zoeken zonder het te weten waar naar. Depressies, stemmingswisselingen, angst, woede over kleinigheden, onzekerheid, besluiteloosheid, dwangmatigheid, schaamtegevoel, minderwaardigheidsgevoel, seksueel gestoord vreemdgaan, overmatig aan anderen hangen, manipuleren als een meester, therapie op papier tegen depressie en secundair alcoholisme, was voor alcoholisme, hou van jou niet kunnen zeggen als het wel zou moeten omdat het zo is. etc zelfdestructieve gedachten en als kind handelingen, krassen van crucifix op de pols, met m´n hoofd op de vensterbank slaan en een hoek van een uitstaande muur etc. en tics zoals als ik links 6x wat doe dan rechts ook.etc.etc. En intussen spontane huilbuien. Begrijp je, ik wijs niet met een schuldige vinger, iedereen heeft zijn kruis te dragen er zijn mensen die het nog veel erger hebben gekend. Jezus ik moet daar niet aan denken, een schaamte gevoel zo intens, dat je kotsen kan. Mijn lijfspreuk 36 jaar lang, was sorry!!! Ja tot aan nu dus. De ander behagen het niet kunnen laten in alles, een slecht geweten, confrontaties vermijden, omdat je het geleerd hebt zo te doen etc.etc. tot 24 jaar na de laatste keer dus. Draag het, verwerk het plaats het en intussen zorg ik voor mijn kinderen met alles wat ik fout gedaan heb en doe. Opdat dit anders mag worden voor hen. Een gelukkige en onbezonnen jeugd, zonder dat ze hun persoon moeten veranderen een vanzelfsprekendheid. Liefde naar het kind, zoals het bedoeld is. Doktertje spelen kunnen ze met elkaar wel. Maar daar krijg ik wel een vies gevoel bij nu ik dat zeg, heel diep in me.

Ter aanvulling en verduidelijking heb ik nog wat geschreven, kwee niet precies. t.av. mijn moeite met sociale contacten en los daarvan fysieke aanrakingen, t.a.v. mannen en bepaalde familieleden, heb met name een afneiging m´n moeder, tante, zus en of broer te omhelzen en vooral het kussen e.d.

Dit was mijn reactie op het thema pedofilie en hun tja min of meer recht van spreken, wat zo modern lijkt te worden. Een beetje aangepast hier. Een politieke partij heb je zelfs intussen niet? Absurd, dat kan in NL?? Zelfhulp wellicht een beter idee?? Ik moet daar niet aan denken, kotsen kan ik dan. Elk seksueel contact met een minderjarige, is in mijn ogen en beleving, destructief voor het verdere leven van dit kind of jongere. Ook als het kind het wel prettig lijkt te vinden. Blijf met je f…ing tengels ervan af. Ik vond ook bepaalde handelingen niet erg en zelfs fijn, omdat het m´n naasten waren ook. Anderen beleefden het met een lieve vreemde of verre familie. Ten minste in mijn geval waren het naasten. Het is zwaar misbruik en zelfs verkrachting onder de wettelijke leeftijdgrens, met of zonder geweld dat maakt geen ene moer uit. Helaas wel voor het slachtoffer, dag voor dag voor dag. Soms weet ik nog steeds niet of bepaalde situaties werkelijk waren, sommige dingen weet ik nog steeds niet of niet zeker. Vooral aangaande m´n moeder. Denkdenkdenkdenkdenk, malen, malen, malen. De dingen die ik wel weet, weet ik zeker nu. Kan ik eindelijk ophouden met zoeken. Ik geloof dat is ook genoeg zo wellicht. Er niet meer van maken dan het is.